Wıllıam Shakespeare, 1564’te İngiltere’de doğmuştur. Varlıklı bir ailede dünyaya gelen Shakespeare, babasının Kasaba Belediye Meclisi’nde bir yıllık başkanlık yapması sonucunda oyun yazarı olma yolunda ilk adımını attı diyebiliriz. Bu dönemde babası gezici tiyatro topluluklarına sağladığı destekle oğlunun tiyatroya ilgisini fark etmesine vesile olmuş ve dünya edebiyatına başarılı bir yazar kazandırmıştır.

Her toplum kendine özgü bir kimlik ve kültüre sahiptir. Ancak kültürler arası etkileşim sonucunda benzer kültürel ögelerde taşınmaktadır. Wıllıam Shakespeare’de bu etkileşimi oldukça başarılı bir şekilde yansıtmıştır. Eserlerinde kesin yargılar yerine kendi kimliğine ait olmayan, bütün halklarda görebileceğimiz kimlikler üzerine gözlemlerini anlatmıştır. Bu özelliğiyle eserlerine evrensellik kazandırmış, dünya çapında yankı getiren bir yazar olmuştur. Romeo ve Julıet oyunu da bu bakımdan önemli bir anlam taşır.

Güzellik nesnenin kendisindedir ve seyirsellikle bağımsızdır anlayışı ortaçağla birlikte geçerliliğini kaybetmiş ortaçağda bu beğeni yargısı seyirselliğe dönüşmüştür. Shakespeare de oyunlarını okunması için değil sahnelenmesi için yazmıştır. Serbest dönem dediğimiz bağımsız olduğu zamanlarda yazdığı Romeo ve Julıet, geçmişten günümüze en çok okunan eserlerden birisidir. Günümüze kadar kırka yakın dile çevrilmiş ve birçok kez sahnelenmiştir. Romantik bir tragedya olmasının yanı sıra insan ilişkilerindeki gerçekçiliği anlatma konusunda da başarılı bir yapıt olmuştur. Oyunun yazılış tarihi tam olarak bilinmemektedir. Ancak ilk basımı 1597’dir. İlk basımındaki yanlışlıklardan dolayı düzeltilerek yeni basımları yapılmış ve günümüzdeki halini almıştır. Konu olarak neredeyse her toplumda görülen bizde de hem kitaplara hem de filmlere konu olan birbirine düşman iki ailenin çocuklarının aşkı anlatılmıştır. Alışılmış bir konu olmasına rağmen Shakespeare’in oyunu anlatış tarzı, edebi üslubu okurlar tarafından büyük ilgi görmüştür. Kitabın çevirmeni Özdemir Nutku’da “Ancak bir yapıtın ölmezliği işin öyküsünde değil, öykünün yazarı tarafından ele alınışında var olur.” diyerek bu konuya değinmiştir.

Öykümüz İtalya’nın Verona kentinde geçmektedir. Romeo’nun ailesi Montague’ler ve Julıet’in ailesi Capulet’ler arasında geçmişlerinden o güne dek süren bir düşmanlık vardır. Fakat bu düşmanlık çocuklarının duygularını yıkmaya engel olamamıştır. Verilen bir balo davetinde birbirlerinin kim olduğundan habersiz ilk kez karşılaşmış olan Romeo ve Julıet, bu ilk karşılaşmada onların sonunu getirecek olan aşklarına kavuşurlar. Sevgileri ailelerinin düşmanlığının çok ötesindedir. Birbirlerini geceyi aydınlatan bir ışık gibi görürler. Ve gözleri, kendilerini karanlıktan kurtaran aşklarından başka hiçbir şey göremez olmuştur. Ayrı kaldıkları zaman dilimleri onlara yıllar gibi gelir. Çok geçmeden ailelelerinden gizli, dadı ve papazın yardımlarıyla evlenirler.  Bu evlilik hem kavuşma hem de ayrılık olmuştur onlara. Çünkü iki ailenin de yeğeni can vermiştir düşmanlık uğruna. Verona sokaklarında verilen bu canlar, diğerlerinin de habercisidir. Henüz yeni kavuşan aşıklar düşmanlığın son bulmasını canlarıyla öderler. Birbirlerinin olmadığı bir dünya zindandan farksızdır onlar için. Ve bu zindanda yaşamaktansa en iyisi ölümdür canlarına. Aileleri Romeo ve Julıet’in ölümünden sonra anlar bu düşmanlığın fayda getirmeyeceğini. Paylaşırlar acılarını birbirlerinin kollarında. “Daha acıklı bir öykü yoktur, bunu böyle bilin. Bu öyküsünden, talihsiz Romeo ve Julıet’in.”

Shakespeare’in sürükleyici, merak uyandırıcı ve dili kullanış tarzı bakımından oyunları çok büyük ilgi görmüş, çevresindeki yazarları da etkilemeyi başarmıştır. Stefan Zweig’ın “Shakespeare’den önceki her şey ona hazırlıktır, Shakespeare’den sonraki her şey ise ucuz birer taklit.” sözleri onun ne kadar büyük bir yazar olduğunu ifade etmektedir.